மழையினைப் பற்றி
நான் எழுதியதெல்லாம் தேன் அடி;
நானே அவளை இன்று வெறுத்தேனடி!
மறைக்காமல் காரணத்தையும் கூறுகிறேன்... கேளடி!
மழை அவள் மட்டும் வருவதோடு நில்லாமல்
மயங்கி உறங்கிட செய்யும் குளிர்த் தோழியுடன் வந்தாள்
என் மங்கை அவள் கண்கள்
எழ மறுத்தது - அவள் உதடுகளும் சிவந்திருந்தது!
என்னவள் மூச்சுக்காற்றினில் நெகிழ்ந்திருக்கும்
தலையனை அருகில் அமர்ந்தேன்.
என்னவள் சோம்பலை விலக்கத் தேநீருடன்...
திரை பின் நின்ற கடவுளை காண
அவாவுடன் நின்ற பக்தனை போலே...
செவ்விதழ்கள் மெல்ல விரித்த
செங்காந்தள் மலரெனப் பூத்திருந்தாள்;
என் முகமெங்கும் புன்னகைப் பூ
என்னைக் கண்ட அவள் கண்களிலோ வெட்கப் பூ!
குளிரென்ற தீயினை அணையாது
அணைத்தே அத்தீயினை மேலும் வளர்த்தோம்...
- பாலா
No comments:
Post a Comment